Ο Μπεργκ του έδωσε... σφυγμό!

Ο Μάρκους Μπεργκ ξαναπήρε το... όπλο του, σκόραρε και ο Παναθηναϊκός επέστρεψε αγχωτικά στις νίκες, 1-0 τον ΟΦΗ! Εξαιρετικός ο Πράνιτς.

71% κατοχή, «μισή» φάση!

Το σκηνικό ήταν το συνηθισμένο της Λεωφόρου. Ο Παναθηναϊκός να έχει συντριπτική κατοχή της μπάλας(71%), ο αντίπαλος- εν προκειμένω ο ΟΦΗ- να κλείνεται στο μισό γήπεδο και οι «πράσινοι»να μην μπορούν να δημιουργήσουν μία φάση της προκοπής. Γιατί; Καταρχήν του έλειπε και πάλι το κάτι παραπάνω στη τελική πάσα. Η ενέργεια που θα βάλει την μπάλα στο «κουτί» και θα αξιοποιήσει τον Μπεργκ. Μπορεί ο Αναστασίου με ένα 4-4-1-1 να έφερε τον Ατζαγκούν πίσω από τον Σουηδό επιθετικό αλλά και πάλι το «τριφύλλι» δεν έβρισκε τρόπο να απειλήσει ενώ ο Ζέκα ήταν ξανά σε τραγική κατάσταση, εκθέτοντας τον τεχνικό του Παναθηναϊκού που τον ξεκίνησε.

Όσες φορές, μάλιστα, «ξεδιπλώνονταν» άρτια στον αγωνιστικό χώρο οι γηπεδούχοι, οι σέντρες του Νάνο και του Μαρινάκη... καθαρίζονταν εύκολα από τα στόπερ των Κρητικών.  Η ομάδα του Δερμιτζάκη ήταν άριστα στημένη, με εξαιρετική αλληλοκάλυψη και προσπάθησε να «χτυπήσει» στην αντεπίθεση. Ο Κουτσιανικούλης στο 18' είχε την πιο καλή στιγμή του ματς αλλά ο Καπίνο μπλόκαρε το τελείωμα της εξαιρετικής ατομικής ενέργειας του βραχύσωμου εξτρέμ.

«Λαμπάδα» στον Μπεργκ

Η αρχή της επανάληψης ήταν το ιδανικό σενάριο για τον Παναθηναϊκό. Ανόητη γκέλα του Σβασίγια, αποβολή του και με το... καλησπέρα του δευτέρου ημιχρόνου άρχισε η «πράσινη» πολιορκία. Με τον Ατζαγκούν να δημιουργεί «ανακατωσούρα», τον Πράνιτς να δίνει ρυθμό και τον Λαγό να απλώνει το παιχνίδι, οι «πράσινοι» πίεσαν και στο 65' κατάφεραν να βρουν τον δρόμο προς το πλεκτό. Δράστης ο Μάρκους Μπεργκ, ο οποίος τελείωσε εξαιρετικά τον συνδυασμό με τον Αμπέιντ.

Από κει και πέρα, οι γηπεδούχοι αναίτια κλείστηκαν πίσω. Το άγχος για την επιστροφή στις νίκες, λειτούργησε ανασταλτικά, ο ΟΦΗ πήρε μέτρα στο γήπεδο αλλά... τίποτα. Δεν είχε ηρεμία στο παιχνίδι του, του έλειψε και ο Γκαλέτι και η αποβολή του Ρισβάνη στο 83' δεν ήταν αρκετή για να δημιουργήσει νέα δεδομένα στην αναμέτρηση. Το 1-0 έμεινε μέχρι το τέλος.

Ντάνιελ Πράνιτς. Ο Κροάτης μέσος ήταν καθοριστικός για την καλή κυκλοφορία της μπάλας του Παναθηναϊκού και την ορθολογική ανάπτυξη του «τριφυλλιού» από την στιγμή που ο ΟΦΗ έμεινε με δέκα παίκτες. Οι σωστές του μεταβάσεις έδωσαν ρυθμό στην ομάδα του. Όσο θα παίρνει παιχνίδια στα πόδια, τόσο καλύτερος θα γίνεται.

 Η δουλειά του είναι να στέλνει την μπάλα μέσα. Το έκανε, όπως και στην πρεμιέρα, και το αποτέλεσμα για τον Παναθηναϊκό ήταν το ίδιο. Νίκη. Ο Μάρκους Μπεργκ στο 65' με εξαιρετικό τελείωμα δίνει την λύση και λυτρώνει την Λεωφόρο. Εκτός από το τέρμα που σημείωσε, έδωσε βοήθειες στην ανάπτυξη, παίζοντας με πλάτη και ««ανοιγόντας» το παιχνίδι.

Παράλληλα, σπουδαίο παιχνίδι και από τον Κώστα Τριανταφυλλόπουλο. Ο νεαρός κεντρικός αμυντικός ήταν πραγματικά απροσπέλαστος. Είχε καθοριστικά κοψίματα, έβγαλε δυναμισμό και ήταν σημείο αναφοράς για την άμυνα των «πρασίνων».

Ο Ζέκα. Συνεχίζει να είναι ντεφορμέ και να μην δικαιώνει τον Γιάννη Αναστασίου για την «στήριξη» του. Ο Παναθηναϊκός περιμένει πολλά από τον Πορτογάλο, ο οποίος μοιάζει να βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου.

Χωρίς... αντίπαλο η ενέργεια του Σβασίγια. Ο κεντρικός αμυντικός του ΟΦΗ, στη πρώτη φάση της επανάληψης... κατάφερε να αποβληθεί και να αφήσει την ομάδα του με παίκτη λιγότερη. Όντας ο τελευταίος παίκτης στην άμυνα των Κρητικών, έχασε την μπάλα από τον Μπεργκ και στην συνέχεια ανέτρεψε τον επιθετικό του Παναθηναϊκού.

Ο Δασκαλόπουλος στο πρώτο ημίχρονο... τρέλανε την κερκίδα, δίνοντας αρκετά ανάποδα σφυρίγματα. Χωρίς καμία απολύτως λογική. Από κει και πέρα, όμως, οι κρίσιμες αποφάσεις του ήταν σωστές. Τόσο η κόκκινη στον Σβασίγια όσο και εκείνη στον Ρισβάνη.

Ο Παναθηναϊκός έδειξε τα ίδια ακριβώς αγωνιστικά σημάδια. Κυριαρχεί μέσα στο γήπεδο αλλά φάσεις φτιάχνει με το... σταγονόμετρο. Παρόλα αυτά, απόψε κατάφερε να νικήσει χάρη στην εκτελεστική δεινότητα του Μάρκους Μπεργκ. Μια φορά βρέθηκε κάτω από καλές συνθήκες και το «κόλλησε». Το «τριφύλλι» είχε πολύ μεγάλη ανάγκη αυτή την νίκη, τόσο για να μην μείνει από τόσο νωρίς πολύ πίσω, όσο και για ψυχολογικούς λόγους. Μιλάμε για μία νέα ομάδα που θέλει χρόνο και νίκες για να φτιάχνει ψυχολογία και να κερδίζει χρόνο για να δουλέψει με ηρεμία και να βελτιωθεί.'