Στο τέλος νικάει ο... Πεπ!

Οι Βαυαροί πήραν ακόμα μία κούπα στα «χασομέρια». Η Τσέλσι λύγισε στο 122' (ισοφάρισε η Μπαγερν σε 2-2) και ο Λουκάκου έγινε ο μοιραίος στα πέναλτι (5-4). 

Το Morbo δεν έχει ξεκάθαρη μετάφραση. Πρόκειται για μία λέξη που φιγουράρει στο ισπανικό ποδοσφαιρικό λεξικό και θαρρείς πως προορισμός της ήταν να περιγράψει ακριβώς την κατάσταση που ζήσαμε στο φετινό Σούπερ Καπ. Αυτή την ματσάρα που δεν μπορείς να αποδόσεις στον γραπτό λόγο. Αυτή που τα είχε όλα αγωνιστικά και μη. Την κόντρα του Πεπ με τον Ζοσέ, την μοναδική προπονητική αντιπαράθεση που θα μπορούσε να κλέψει το ενδιαφέρον ακόμα και από τη διεκδίκηση μίας τόσο σημαντικής κούπας. Αυτή που κατέληξε στην τροπαιοθήκη της Μπάγερν με τον πλέον συγκλονιστικό τρόπο που έχει ζήσει ποτέ ο εν λόγω θεσμός.
Οι Βαυαροί ήταν λες και την έκλεψαν μέσα από τα χέρια του Μουρίνιο και της δικής του Τσέλσι που έκανε την υπέρβαση και παρόλο που έπαιζε με παίκτη λιγότερο από το 85', χάιδεψε το ασήμι της. Τελικά όμως το φίλησε άλλος. Ο Γκουαρδιόλα σήκωσε την πρώτη κούπα της καινούργιας καριέρας του, παίρνοντας τη από τον άσπονδο αντίπαλο του. Morbo δηλαδή στην πιο ακραία καταπληκτική μορφή του. Τι άλλο να είναι όταν οι Μπλε κοιτάζουν το ρολόι να έχει περάσει τα 120 και να περιμένουν ακόμα δύο βασανιστικά λεπτά. Και εκείνη τη στιγμή βλέπουν τον Χάβι Μαρτίνεθ να κάνει το απίθανο: να σκοράρει για το 2-1 και να οδηγεί όλο τον εκλεκτό κόσμο στην άσπρη βούλα.
Εκεί βρέθηκε όμως μεταξύ άλλων και ο πλέον άπειρος Λουκάκου, ο οποίος είδε τη μοίρα να τον περιμένει στη γωνία για να παίξει μαζί του. Φταίει βέβαια και ο ίδιος που εκτέλεσε κάθε άλλο παρά ιδανικά το τελευταίο πέναλτι και έδωσε την ευκαιρία στον Νόιερ να γίνει ο ήρωας, κρατώντας το 5-4 για λογαριασμό της δικής του ομάδας που έγινε η πρώτη γερμανική που τα καταφέρνει μετά από επτά αποτυχημένες προσπάθειες (Μπάγερν 3, Αμβούργο 2, Ντόρτμουντ, Βέρντερ από 1).
Η ΣΕΙΡΑ ΤΩΝ ΠΕΝΑΛΤΙ
 Αλάμπα 1-0
Νταβίντ Λουίζ 1-1
Κρόος 2-1
Οσκαρ 2-2
Λαμ 3-2
Λάμπαρντ 3-3
Ριμπερί 4-3
Ασλεϊ Κόουλ 4-4
Σακίρι 5-4
Λουκάκου... απόκρουση Νόιερ
Το παιχνίδι αποτέλεσε αυτό καθ' αυτό στην κάθε έκφανση του την ολοκληρωτική αποθέωση του ποδοσφαίρου. Οι Λονδρέζοι προηγήθηκαν μόλις στο 9' και αυτό έκανε άνω κάτω το ματς. Χαμηλή σέντρα του Σίρλε και φοβερό τελείωμα με τη μία από σημείο του πέναλτι από τον Τόρες που έστειλε τη μπάλα δοκάρι και μέσα. Υπέροχο ξεκίνημα που έβαλε τη Μπάγερν στο... τριπάκι να πιέσει και την Τσέλσι να κάνει το αγαπημένο παιχνίδι του Ζοσέ, αυτό με τις κόντρες. Οι Βαυαροί έκαναν φάσεις. Οχι πολλές όμως, μιας και οι αντίπαλοι τους έπαιζαν με διπλή ζώνη άμυνας.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι Αγγλοι δεν είχαν τις δικές τους καλές στιγμές. Κάθε άλλο, καθώς απειλούσαν με ταχύτατες αντεπιθέσεις. Στο ξεκίνημα της επανάληψης ο κορυφαίος μέχρι τότε Ριμπερί (48') που είχε άσχημα τελειώματα, έφερε το ματς στα ίσια με πολύ ωραίο μακρινό και δυνατό σουτ. Και ενώ περίμενε κανείς ότι η Μπάγερν θα πάει και για το δεύτερο, λίγο έλειψε να δεχτεί εκείνη σε τρεις πολύ επικίνδυνες καταστάσεις. Στο 64' Οσκαρ και Λάμπαρντ έχασαν τεράστια ευκαιρία, ενώ στο 79' η κεφαλιά του Ιβάνοβιτς σταμάτησε στο οριζόντιο δοκάρι. Στο 85' Ο Νόιερ απέκρουσε εξ επαφής την κεφαλιά του Νταβίντ Λουίζ και τότε ήρθε το κακό για τους Μπλε με την δίκαιη αποβολή του Ραμίρες, ο οποίος πάτησε τον Γκέτσε.
Με την αναμέτρηση να πηγαίνει στην παράταση, η πλάστιγγα είχε γείρει πλέον προς τους Γερμανούς, αλλά αυτή η αίσθηση είχε διάρκεια μόλις τεσσάρων λεπτά. Γι αυτό φρόντισε ο Αζάρ που μοίρασε... σακούλες σε Λαμ, Μπόατενγκ και νίκησε τον Νόιερ που έκανε λάθος εκτίμηση. Το 1-2 όπως ήταν αναμενόμενο μετέφερε όλο το παιχνίδι στην εστία του Τσεχ. Ο Τσέχος τερματοφύλακας όμως ήταν υπέροχος και έβγαζε τα πάντα. Για την ακρίβεια μόνο στο Β' μέρος της παράτασης είχε πέντε σωτήριες επεμβάσεις. Δεν τα κατάφερε όμως και στο 122', όταν η κεφαλιά του Ντάντε έστρωσε τη μπάλα στο πόδι του Χάβι Μαρτίνεθ που έκανε -περίπου- ότι και ο Ρόμπεν στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ με τη Ντόρτμουντ.
Το φινάλε βρήκε τους Μπλε να παρηγορούν τον Λουκάκου και την κάμερα να εστιάζει στον αποσβολωμένο Μουρίνιο και τον εκπληκτικό αειθαλή Λάμπαρντ (έπαιξε 122 λεπτά και ήταν παντού και πάντα). Την ίδια στιγμή ο Γκουαρδιόλα πανηγύριζε μία κούπα που του δίνει αβάντα σε αυτό το ξεκίνημα του. Αλλωστε όλοι αναρωτιούνταν: τι στο καλό θα μπορούσε να πάρει που δεν το κατέκτησε ο προκάτοχος του. Να λοιπόν που ο Πεπ έλυσε τις απορίες: το Σούπερ Καπ Ευρώπης, αυτό δηλαδή που κανείς Γερμανός δεν είχε κατακτήσει ποτέ. Προφανώς η νίκη θα είχε ξεχωριστή αίσθηση ανωτερότητας για όποιον εκ των δύο κόουτς την κατακτούσε και αυτό είναι... Morbo
ΥΓ.: Ο Πεπ έχει πλέον οκτώ νίκες έναντι τριών του Ζοσέ σε 17 μεταξύ τους αναμετρήσεις!