Η Ουρουγουάη έγινε το 1924 η πρώτη ομάδα από την Λατινική Αμερική που αγωνίστηκε στην Ευρώπη, καθώς πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο, παίζοντας ένα διαφορετικό στυλ ποδοσφαίρου από ότι είχαν συνηθίσει οι Ευρωπαίοι, δηλαδή με πάσες και τεχνική ενώ το ίδιο επανέλαβε 4 χρόνια αργότερα, στο Άμστερνταμ.
Το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο που έγινε ποτέ, το 1930, φιλοξενήθηκε από την Ουρουγουάη και φυσικά η «τσελέστε», του Γκεστίντο, του Ντοράντο, του Σκαρόνε και του Ιριάρτε κατέκτησε το τρόπαιο νικώντας με 4-2 την Αργεντινή.
Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1917, η «τσελέστε» είχε κατακτήσει το πρώτο της Κύπελλο Λατινικής Αμερικής, κατόρθωμα το οποίο επανέλαβε το 1923 αλλά και το 1924 επιβεβαιώνοντας τον τίτλος της κορυφαίας ομάδας της περιφέρειας αλλά και μιας παγκοσμίως.
Ωστόσο, η Ουρουγουάη έμεινε στην ιστορία για τον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου 1950, όταν μέσα στην Βραζιλία, επικράτησε στον τελικό με 2-1 της «σελεσάο», στο κατάμεστο από 175 χιλιάδες οπαδούς «Μαρακανά» (ανεπίσημες πηγές κάνουν λόγω ακόμη και για 210 χιλιάδες οπαδούς), σκορπώντας τον… θάνατο (!!!), καθώς αρκετοί Βραζιλιάνοι δεν άντεξαν την ταπείνωση μέσα στο «σπίτι» τους από την αντίπαλο τους. «Μορφή» για τους Ουρουγουανούς, ο Χουάν Σκιαφίνο, ο οποίος πέτυχε το ένα από τα δυο γκολ του τελικού (το άλλο ο Γκίγκια) στο «Μαρακανάζο», όπως έμεινε στην ιστορία αυτός ο τελικός.
Η Ουρουγουάη στην Λατινική Αμερική κατακτούσε τρόπαια, ωστόσο η αίγλη της «τσελέστε» είχε χαθεί για πολλά χρόνια, με την τελευταία της κατάκτηση να είναι το 1995, ενώ και οι μεγάλες ομάδες της χώρας, η Πενιαρόλ και η Νασιονάλ, απείχαν από τους τίτλους.
Ωστόσο φαίνεται πως η Ουρουγουάη, ήρθε για να παραμείνει ξανά στο προσκήνιο. Το 2002 επανεμφανίστηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιαπωνίας και της Νοτίου Κορέας, μετά από απουσία 12 ετών, ωστόσο το 2006 δεν κατάφερε να προκριθεί στο Μουντιάλ της Γερμανίας.
Ο Ντιέγκο Φορλάν, ο Λουίς Σουάρεζ, ο Έντινσον Καβάνι και ο Ντιέγκο Λουγκάνο το 2010 οδήγησαν ξανά την Ουρουγουάη στην ελίτ, καθώς την οδήγησαν στην 4η θέση του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Νοτίου Αφρικης.
Και φτάσαμε στο βράδυ της Κυριακής (24/07), όταν στο «Μονουμεντάλ» η Ουρουγουάη επικράτησε με 3-0 της Παραγουάης, κατακτώντας το 15ο τρόπαιο της στην Λατινική Αμερική και συνολικά τον 17ο τίτλος της.
Τα χρόνια που έρχονται ωστόσο αναμένονται με… περιέργεια για την Ουρουγουάη, καθώς η «τσελέστε» είναι ή του ύψους ή του βάθους! Όπως και να έχει όλοι αγαπάμε τα… σκληρά τάκλιν ενός Ουρουγουανού αμυντικού αλλά και τις εμπνεύσεις ενός Ουρουγουανού επιθετικού!
To παλμαρέ της Ουρουγουάης:
2 Παγκόσμια Κύπελλα: 1930, 1950
15 τρόπαια Copa America: 1916, 1917, 1920, 1923, 1924, 1926, 1935, 1942, 1956, 1959, 1967, 1983, 1987, 1995, 2011
2 χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια: 1924, 1928
Θυμηθείτε τον τελικό του Copa America
Το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο που έγινε ποτέ, το 1930, φιλοξενήθηκε από την Ουρουγουάη και φυσικά η «τσελέστε», του Γκεστίντο, του Ντοράντο, του Σκαρόνε και του Ιριάρτε κατέκτησε το τρόπαιο νικώντας με 4-2 την Αργεντινή.
Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1917, η «τσελέστε» είχε κατακτήσει το πρώτο της Κύπελλο Λατινικής Αμερικής, κατόρθωμα το οποίο επανέλαβε το 1923 αλλά και το 1924 επιβεβαιώνοντας τον τίτλος της κορυφαίας ομάδας της περιφέρειας αλλά και μιας παγκοσμίως.
Ωστόσο, η Ουρουγουάη έμεινε στην ιστορία για τον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου 1950, όταν μέσα στην Βραζιλία, επικράτησε στον τελικό με 2-1 της «σελεσάο», στο κατάμεστο από 175 χιλιάδες οπαδούς «Μαρακανά» (ανεπίσημες πηγές κάνουν λόγω ακόμη και για 210 χιλιάδες οπαδούς), σκορπώντας τον… θάνατο (!!!), καθώς αρκετοί Βραζιλιάνοι δεν άντεξαν την ταπείνωση μέσα στο «σπίτι» τους από την αντίπαλο τους. «Μορφή» για τους Ουρουγουανούς, ο Χουάν Σκιαφίνο, ο οποίος πέτυχε το ένα από τα δυο γκολ του τελικού (το άλλο ο Γκίγκια) στο «Μαρακανάζο», όπως έμεινε στην ιστορία αυτός ο τελικός.
Η Ουρουγουάη στην Λατινική Αμερική κατακτούσε τρόπαια, ωστόσο η αίγλη της «τσελέστε» είχε χαθεί για πολλά χρόνια, με την τελευταία της κατάκτηση να είναι το 1995, ενώ και οι μεγάλες ομάδες της χώρας, η Πενιαρόλ και η Νασιονάλ, απείχαν από τους τίτλους.
Ωστόσο φαίνεται πως η Ουρουγουάη, ήρθε για να παραμείνει ξανά στο προσκήνιο. Το 2002 επανεμφανίστηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιαπωνίας και της Νοτίου Κορέας, μετά από απουσία 12 ετών, ωστόσο το 2006 δεν κατάφερε να προκριθεί στο Μουντιάλ της Γερμανίας.
Ο Ντιέγκο Φορλάν, ο Λουίς Σουάρεζ, ο Έντινσον Καβάνι και ο Ντιέγκο Λουγκάνο το 2010 οδήγησαν ξανά την Ουρουγουάη στην ελίτ, καθώς την οδήγησαν στην 4η θέση του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Νοτίου Αφρικης.
Και φτάσαμε στο βράδυ της Κυριακής (24/07), όταν στο «Μονουμεντάλ» η Ουρουγουάη επικράτησε με 3-0 της Παραγουάης, κατακτώντας το 15ο τρόπαιο της στην Λατινική Αμερική και συνολικά τον 17ο τίτλος της.
Τα χρόνια που έρχονται ωστόσο αναμένονται με… περιέργεια για την Ουρουγουάη, καθώς η «τσελέστε» είναι ή του ύψους ή του βάθους! Όπως και να έχει όλοι αγαπάμε τα… σκληρά τάκλιν ενός Ουρουγουανού αμυντικού αλλά και τις εμπνεύσεις ενός Ουρουγουανού επιθετικού!
To παλμαρέ της Ουρουγουάης:
2 Παγκόσμια Κύπελλα: 1930, 1950
15 τρόπαια Copa America: 1916, 1917, 1920, 1923, 1924, 1926, 1935, 1942, 1956, 1959, 1967, 1983, 1987, 1995, 2011
2 χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια: 1924, 1928
Θυμηθείτε τον τελικό του Copa America
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου