Ηταν το πιο κρίσιμο ματς στην ιστορία της ΑΕΚ και οι οπαδοί της δεν την
άφησαν μόνη καθώς περίπου 300 μπήκαν στο γήπεδο του Περιστερίου και
πήραν θέση στο πέταλο, τραγουδώντας από νωρίς για την ομάδα τους. Την
ίδια ώρα, αυτοί του Ατρόμητου... απείχαν ενώ με ένα πανό που σήκωσαν
έδειχναν ότι ουσιαστικά δεν μπορούσαν να δεχθούν, ή να δικαιολογήσουν,
την ήττα από τον Αρη...
Οι Κιτρινόμαυροι παρατάχθηκαν με 4-2-3-1 και ήξεραν ότι αποκλειστικός στόχος ήταν η νίκη. Τίποτα λιγότερο. Οι παίκτες του Τραϊανού Δέλλα ήταν συγκεντρωμένοι, ήταν παθιασμένοι αλλά ήταν και αγχωμένοι, με συνέπεια παρά το γεγονός ότι η εικόνα τους ήταν έστω ελάχιστα καλύτερη από αυτή του Ατρόμητου, να μην μπορούν να απειλήσουν.
Να απειλήσει δεν μπορούσε ούτε η ομάδα του Γιώργου Παράσχου από την άλλη πλευρά καθώς τα λάθη ήταν πολλά εκατέρωθεν. Παρ' όλα αυτά, η καλύτερη φάση του πρώτου ημιχρόνου ανήκε στους Περιστεριώτες και ήταν στο 38', όταν ο Αραμπατζής απέκρουσε το σουτ του Μπρίτος εντός περιοχής.
Στο δεύτερο ημίχρονο το ματς άρχισε να γίνεται πιο ενδιαφέρον μετά το 55'-60' καθώς η ΑΕΚ πήρε τον έλεγχο του αγώνα και με τους συγκλονιστικούς οπαδούς της να τη βοηθούν συνεχώς προσπάθησε για το γκολ. Ο Δέλλας έβγαλε τον ανεκδιήγητο Πετρόπουλο για να βάλει τον Τσίτα και όσο περνούσαν τα λεπτά τόσο προσπαθούσε για το γκολ η Ένωση.
Ο Ατρόμητος, την ίδια ώρα, αμυνόταν με κάθε τρόπο και οι παίκτες του έδιωχναν συνεχώς μακριά την μπάλα, δείχνοντας ότι ήθελαν με κάθε τρόπο να πάρουν αποτέλεσμα. Οι ΑΕΚτσήδες στο πέταλο τραγουδούσαν συνεχώς για την ομάδα τους που ακολουθούν παντού, ο Δέλλας με τους παίκτες του προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να βρουν τη λύση για να έρθει η νίκη αλλά οι γηπεδούχοι κατάφερναν συνεχώς να απομακρύνουν την μπάλα.
Το ματς, πλέον, ήταν όλα ή τίποτα για την ΑΕΚ που προσπαθούσε συνεχώς να βρει το γκολ. Οι Κιτρινόμαυροι το ήθελαν σαν τρελοί, το προσπάθησαν πολύ αλλά δεν μπορούσαν... Από εκεί και πέρα, έτσι όπως πήγε το πράγμα, τι ισοπαλία τι ήττα... Το γκολ του Γιαννούλη στο 92' απλά οριστικοποίησε μια μαύρη μέρα.
Η άμυνα του Ατρομήτου. Δεν έχει νόημα τώρα να ξεχωρίσεις κάποιον.
Ο Αντώνης ο Πετρόπουλος, που κάποιος χιουμορίστας αποφάσισε να βαφτίσει «Πετρογκόλ»...
Ο Δέλλας. Το πάλεψε όσο κανένας άλλος στην ΑΕΚ για να σώσει την ομάδα. Δεν τα κατάφερε αλλά απέδειξε ότι είναι πραγματικός ΑΕΚτσής. Μακάρι να υπήρχε άλλος ένας...
Δεν υπήρχε κάποια φάση στον αγώνα που να δικαιολογεί αυτό τον χαρακτηρισμό.
Ο Παππάς έχασε πολλές φάσεις, θα μπορούσε να βγάλει και κάποιες κίτρινες κάρτες αλλά τουλάχιστον δεν επηρέασε την εξέλιξη της αναμέτρησης.
Υποβιβάστηκε η ΑΕΚ. Δε θα πεθάνει όμως ποτέ!
Οι Κιτρινόμαυροι παρατάχθηκαν με 4-2-3-1 και ήξεραν ότι αποκλειστικός στόχος ήταν η νίκη. Τίποτα λιγότερο. Οι παίκτες του Τραϊανού Δέλλα ήταν συγκεντρωμένοι, ήταν παθιασμένοι αλλά ήταν και αγχωμένοι, με συνέπεια παρά το γεγονός ότι η εικόνα τους ήταν έστω ελάχιστα καλύτερη από αυτή του Ατρόμητου, να μην μπορούν να απειλήσουν.
Να απειλήσει δεν μπορούσε ούτε η ομάδα του Γιώργου Παράσχου από την άλλη πλευρά καθώς τα λάθη ήταν πολλά εκατέρωθεν. Παρ' όλα αυτά, η καλύτερη φάση του πρώτου ημιχρόνου ανήκε στους Περιστεριώτες και ήταν στο 38', όταν ο Αραμπατζής απέκρουσε το σουτ του Μπρίτος εντός περιοχής.
Στο δεύτερο ημίχρονο το ματς άρχισε να γίνεται πιο ενδιαφέρον μετά το 55'-60' καθώς η ΑΕΚ πήρε τον έλεγχο του αγώνα και με τους συγκλονιστικούς οπαδούς της να τη βοηθούν συνεχώς προσπάθησε για το γκολ. Ο Δέλλας έβγαλε τον ανεκδιήγητο Πετρόπουλο για να βάλει τον Τσίτα και όσο περνούσαν τα λεπτά τόσο προσπαθούσε για το γκολ η Ένωση.
Ο Ατρόμητος, την ίδια ώρα, αμυνόταν με κάθε τρόπο και οι παίκτες του έδιωχναν συνεχώς μακριά την μπάλα, δείχνοντας ότι ήθελαν με κάθε τρόπο να πάρουν αποτέλεσμα. Οι ΑΕΚτσήδες στο πέταλο τραγουδούσαν συνεχώς για την ομάδα τους που ακολουθούν παντού, ο Δέλλας με τους παίκτες του προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να βρουν τη λύση για να έρθει η νίκη αλλά οι γηπεδούχοι κατάφερναν συνεχώς να απομακρύνουν την μπάλα.
Το ματς, πλέον, ήταν όλα ή τίποτα για την ΑΕΚ που προσπαθούσε συνεχώς να βρει το γκολ. Οι Κιτρινόμαυροι το ήθελαν σαν τρελοί, το προσπάθησαν πολύ αλλά δεν μπορούσαν... Από εκεί και πέρα, έτσι όπως πήγε το πράγμα, τι ισοπαλία τι ήττα... Το γκολ του Γιαννούλη στο 92' απλά οριστικοποίησε μια μαύρη μέρα.
Η άμυνα του Ατρομήτου. Δεν έχει νόημα τώρα να ξεχωρίσεις κάποιον.
Ο Αντώνης ο Πετρόπουλος, που κάποιος χιουμορίστας αποφάσισε να βαφτίσει «Πετρογκόλ»...
Ο Δέλλας. Το πάλεψε όσο κανένας άλλος στην ΑΕΚ για να σώσει την ομάδα. Δεν τα κατάφερε αλλά απέδειξε ότι είναι πραγματικός ΑΕΚτσής. Μακάρι να υπήρχε άλλος ένας...
Δεν υπήρχε κάποια φάση στον αγώνα που να δικαιολογεί αυτό τον χαρακτηρισμό.
Ο Παππάς έχασε πολλές φάσεις, θα μπορούσε να βγάλει και κάποιες κίτρινες κάρτες αλλά τουλάχιστον δεν επηρέασε την εξέλιξη της αναμέτρησης.
Υποβιβάστηκε η ΑΕΚ. Δε θα πεθάνει όμως ποτέ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου