Ο Γιάσμινκο Βέλιτς γράφει για το 4-1-3-2 του Παναθηναϊκού, αλλά κυρίως για την επόμενη μέρα. Τι ειναι αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία από τα εκατομμύρια των μετόχων;
Ο Παναθηναϊκός στη φάση της οργανωμένης επίθεσης ήθελε να παίζει το 4-1-3-2 και αυτό μπέρδεψε πάρα πολύ τον Ηρακλή, που απογυμνώθηκε στα άκρα της άμυνας επειδή τα δύο μπακ του δεν ήξεραν πού και ποιον να μαρκάρουν (έψαχναν να μαρκάρουν τον Καραγκούνη και τον Μαρίνο που δεν βρέθηκαν ποτέ σχεδόν στα άκρα).Ο Παναθηναϊκός το εκμεταλλεύτηκε πολύ καλά, κυρίως στις αντεπιθέσεις και όχι στη φάση της οργανωμένης επίθεσης. Για την ακρίβεια, σε αυτή τη φάση δεν λειτούργησε καθόλου καλά. Το μεγαλύτερο κέρδος που είχε από το υποτιθέμενο 4-1-3-2 στη φάση οργανωμένης επίθεσης ήταν το γεγονός ότι τα δύο μπακ του Ηρακλή εγκατέλειπαν τα άκρα της άμυνάς τους, ψάχνοντας τα μαρκαρίσματα του Μαρίνου και του Καραγκούνη (έπαιζαν προς τα μέσα και αρκετά χαμηλά) και δεν συντονίστηκαν αμυντικά ποτέ με τους υπόλοιπους όταν ο Ηρακλής έχανε την κατοχή της μπάλας. Άφηναν το χώρο στα άκρα της άμυνάς τους ακάλυπτο τις περισσότερες φορές.Ο Παναθηναϊκός μέσα από τη διάταξη 4-1-4-1 στη φάση οργανωμένης άμυνας (ο Πετρόπουλος γυρνούσε δίπλα στον Κατσουράνη, με τον Καραγκούνη και Μαρίνο αριστερά και δεξιά τους αντίστοιχα και τον Ζιλμπέρτο πίσω από αυτή την τετράδα), όταν έκλεβε την μπάλα συνήθως χαμηλά στο δικό του μισό γήπεδο εκδήλωνε τις αντεπιθέσεις αρκετά αποτελεσματικά. Το κλέψιμο της μπάλας ακολουθούσε ξεμαρκάρισμα του Σισέ στον ελεύθερο χώρο στα πλάγια της άμυνας του Ηρακλή και μεταβίβαση της μπάλας προς τα εκεί με λίγες επαφές. Την εξέλιξη της φάσης ακολουθούσε πάντα ο Πετρόπουλος (έκανε πάρα πολύ καλή δουλειά) και συνήθως ένας εκ των μέσων (τις περισσότερες φορές ο Κατσουράνης), φτάνοντας μέσα στην περιοχή του αντιπάλου για το τελείωμα των φάσεων. Έτσι σημειώθηκε το δεύτερο γκολ του Παναθηναϊκού.Μετά την αλλαγή του Πετρόπουλου και την είσοδο του Λάζαρου, το 4-1-4-1 έγινε πλέον ξεκάθαρο και ο ίδιος ο Χριστοδουλόπουλος στη φάση του τρίτου γκολ ακολουθεί την ίδια διαδικασία του ερχομού από πίσω στην περιοχή του Ηρακλή και τελειώνει τη φάση.Αυτό που έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία για τον Παναθηναϊκό και το μέλλον του δεν είναι το εκάστοτε σύστημα (4-3-3 / 4-1-4-1 / 4-1-3-2). Είναι ο συντονισμός τουλάχιστον τριών πραγμάτων: Αγωνιστικής φιλοσοφίας που επιθυμεί ο Παναθηναϊκός, αγωνιστικής φιλοσοφίας που κουβαλάει μαζί του ο Φερέιρα (πιστεύω πως θα μείνει στον ΠΑΟ και του χρόνου) και διαμόρφωση και καλύτερη αξιοοποίηση του ρόστερ που θα χρειαστεί να εξυπηρετήσει την αγωνιστική φιλοσοφία που πρέπει να προκύψει μέσα από τις συζητήσεις των υπεύθυνων του ΠΑΟ με τον προπονητή του Παναθηναϊκού.Δεν γνωρίζω τι σκέφτονται και τι επιθυμούν οι υπεύθυνοι του Παναθηναϊκού σχετικά με την αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδας στο άμεσο μέλλον. Αυτό που γνωρίζω από το παρελθόν για τον Φερέιρα αλλά και διακρίνω μέχρι τώρα στην παρουσία του στον ΠΑΟ, περισσότερο από όλα τα άλλα, είναι το εξής:Πρόκειται για έναν καλό προπονητή που προπονεί καλά την ομάδα στην καθημερινότητά της, πάνω σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά όμως. Δηλαδή, την προτίμησή του σε έναν αμυντικό χαφ και έναν παίκτη στην κορυφή της επίθεσης, κάτι που μεταφράζεται σε 4-3-3 ή σε 4-1-4-1, έμφαση στις μεταβάσεις από άμυνα στην επίθεση (αντεπιθέσεις πιο λαϊκά) και στημένες φάσεις. Και αν σκεφτεί κανείς καλύτερα, τα περισσότερα γκολ του ΠΑΟ με τον Φερέιρα στον πάγκο προέρχονται κυρίως μέσα από αυτή τη διαδικασία. Άσχετα αν ο ίδιος προσπαθεί με διάφορους τρόπους να το «καμουφλάρει» μη γνωρίζοντας τις προθέσεις τόσο του συλλόγου, όσο και της κοινής γνώμης στα αγωνιστικά ζητήματα της ομάδας, αλλά και ενδεχομένως έλλειψης στο ρόστερ για οτιδήποτε έχει στο μυαλό του.Η σωστή δουλειά δεν γίνεται σε καμία ομάδα εφόσον δεν υπάρχουν ειλικρινείς συζητήσεις και συνεννόηση πάνω σε όλα τα ζητήματα που την απασχολούν, στην προκειμένη περίπτωση στα αγωνιστικά. Από αυτές θα προκύψουν και οι αποφάσεις που θα είναι κατανοητές από όλους εκείνους που είναι σε θέση να διαμορφώνουν αγωνιστική εικόνα της ομάδας και ταυτόχρονα πιο αποτελεσματικές.Αλλιώς θα μεταβάλλονται κρίσεις και απόψεις ανάλογα με τα γούστα και τις προτιμήσεις του καθενός και κυρίως ανάλογα με τα αποτελέσματα που έρχονται κάθε φορά, θετικά ή αρνητικά.Και το κυριότερο, ασυνεννοησία και έλλειψη κατανόησης συνήθως οδηγούν σε μεγάλα και αδιόρθωτα λάθη στη διαμόρφωση του ρόστερ και στοιχίζουν περισσότερο στον σύλλογο από οποιονδήποτε άλλο.Και ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στη φάση όπου αυτή η διαδικασία αποκτά περισσότερη σημασία από τον αριθμό των εκατομμυρίων που θα συγκεντρώσει στη συνέχεια των διαδικασιών που θα επιλέξουν οι μέτοχοι του. Εκτός αν προκύψει ότι τα λεφτά δεν πρόκειται να στερέψουν ποτέ, κάτι που μοιάζει κομματάκι δύσκολο...
Ο Παναθηναϊκός στη φάση της οργανωμένης επίθεσης ήθελε να παίζει το 4-1-3-2 και αυτό μπέρδεψε πάρα πολύ τον Ηρακλή, που απογυμνώθηκε στα άκρα της άμυνας επειδή τα δύο μπακ του δεν ήξεραν πού και ποιον να μαρκάρουν (έψαχναν να μαρκάρουν τον Καραγκούνη και τον Μαρίνο που δεν βρέθηκαν ποτέ σχεδόν στα άκρα).Ο Παναθηναϊκός το εκμεταλλεύτηκε πολύ καλά, κυρίως στις αντεπιθέσεις και όχι στη φάση της οργανωμένης επίθεσης. Για την ακρίβεια, σε αυτή τη φάση δεν λειτούργησε καθόλου καλά. Το μεγαλύτερο κέρδος που είχε από το υποτιθέμενο 4-1-3-2 στη φάση οργανωμένης επίθεσης ήταν το γεγονός ότι τα δύο μπακ του Ηρακλή εγκατέλειπαν τα άκρα της άμυνάς τους, ψάχνοντας τα μαρκαρίσματα του Μαρίνου και του Καραγκούνη (έπαιζαν προς τα μέσα και αρκετά χαμηλά) και δεν συντονίστηκαν αμυντικά ποτέ με τους υπόλοιπους όταν ο Ηρακλής έχανε την κατοχή της μπάλας. Άφηναν το χώρο στα άκρα της άμυνάς τους ακάλυπτο τις περισσότερες φορές.Ο Παναθηναϊκός μέσα από τη διάταξη 4-1-4-1 στη φάση οργανωμένης άμυνας (ο Πετρόπουλος γυρνούσε δίπλα στον Κατσουράνη, με τον Καραγκούνη και Μαρίνο αριστερά και δεξιά τους αντίστοιχα και τον Ζιλμπέρτο πίσω από αυτή την τετράδα), όταν έκλεβε την μπάλα συνήθως χαμηλά στο δικό του μισό γήπεδο εκδήλωνε τις αντεπιθέσεις αρκετά αποτελεσματικά. Το κλέψιμο της μπάλας ακολουθούσε ξεμαρκάρισμα του Σισέ στον ελεύθερο χώρο στα πλάγια της άμυνας του Ηρακλή και μεταβίβαση της μπάλας προς τα εκεί με λίγες επαφές. Την εξέλιξη της φάσης ακολουθούσε πάντα ο Πετρόπουλος (έκανε πάρα πολύ καλή δουλειά) και συνήθως ένας εκ των μέσων (τις περισσότερες φορές ο Κατσουράνης), φτάνοντας μέσα στην περιοχή του αντιπάλου για το τελείωμα των φάσεων. Έτσι σημειώθηκε το δεύτερο γκολ του Παναθηναϊκού.Μετά την αλλαγή του Πετρόπουλου και την είσοδο του Λάζαρου, το 4-1-4-1 έγινε πλέον ξεκάθαρο και ο ίδιος ο Χριστοδουλόπουλος στη φάση του τρίτου γκολ ακολουθεί την ίδια διαδικασία του ερχομού από πίσω στην περιοχή του Ηρακλή και τελειώνει τη φάση.Αυτό που έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία για τον Παναθηναϊκό και το μέλλον του δεν είναι το εκάστοτε σύστημα (4-3-3 / 4-1-4-1 / 4-1-3-2). Είναι ο συντονισμός τουλάχιστον τριών πραγμάτων: Αγωνιστικής φιλοσοφίας που επιθυμεί ο Παναθηναϊκός, αγωνιστικής φιλοσοφίας που κουβαλάει μαζί του ο Φερέιρα (πιστεύω πως θα μείνει στον ΠΑΟ και του χρόνου) και διαμόρφωση και καλύτερη αξιοοποίηση του ρόστερ που θα χρειαστεί να εξυπηρετήσει την αγωνιστική φιλοσοφία που πρέπει να προκύψει μέσα από τις συζητήσεις των υπεύθυνων του ΠΑΟ με τον προπονητή του Παναθηναϊκού.Δεν γνωρίζω τι σκέφτονται και τι επιθυμούν οι υπεύθυνοι του Παναθηναϊκού σχετικά με την αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδας στο άμεσο μέλλον. Αυτό που γνωρίζω από το παρελθόν για τον Φερέιρα αλλά και διακρίνω μέχρι τώρα στην παρουσία του στον ΠΑΟ, περισσότερο από όλα τα άλλα, είναι το εξής:Πρόκειται για έναν καλό προπονητή που προπονεί καλά την ομάδα στην καθημερινότητά της, πάνω σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά όμως. Δηλαδή, την προτίμησή του σε έναν αμυντικό χαφ και έναν παίκτη στην κορυφή της επίθεσης, κάτι που μεταφράζεται σε 4-3-3 ή σε 4-1-4-1, έμφαση στις μεταβάσεις από άμυνα στην επίθεση (αντεπιθέσεις πιο λαϊκά) και στημένες φάσεις. Και αν σκεφτεί κανείς καλύτερα, τα περισσότερα γκολ του ΠΑΟ με τον Φερέιρα στον πάγκο προέρχονται κυρίως μέσα από αυτή τη διαδικασία. Άσχετα αν ο ίδιος προσπαθεί με διάφορους τρόπους να το «καμουφλάρει» μη γνωρίζοντας τις προθέσεις τόσο του συλλόγου, όσο και της κοινής γνώμης στα αγωνιστικά ζητήματα της ομάδας, αλλά και ενδεχομένως έλλειψης στο ρόστερ για οτιδήποτε έχει στο μυαλό του.Η σωστή δουλειά δεν γίνεται σε καμία ομάδα εφόσον δεν υπάρχουν ειλικρινείς συζητήσεις και συνεννόηση πάνω σε όλα τα ζητήματα που την απασχολούν, στην προκειμένη περίπτωση στα αγωνιστικά. Από αυτές θα προκύψουν και οι αποφάσεις που θα είναι κατανοητές από όλους εκείνους που είναι σε θέση να διαμορφώνουν αγωνιστική εικόνα της ομάδας και ταυτόχρονα πιο αποτελεσματικές.Αλλιώς θα μεταβάλλονται κρίσεις και απόψεις ανάλογα με τα γούστα και τις προτιμήσεις του καθενός και κυρίως ανάλογα με τα αποτελέσματα που έρχονται κάθε φορά, θετικά ή αρνητικά.Και το κυριότερο, ασυνεννοησία και έλλειψη κατανόησης συνήθως οδηγούν σε μεγάλα και αδιόρθωτα λάθη στη διαμόρφωση του ρόστερ και στοιχίζουν περισσότερο στον σύλλογο από οποιονδήποτε άλλο.Και ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στη φάση όπου αυτή η διαδικασία αποκτά περισσότερη σημασία από τον αριθμό των εκατομμυρίων που θα συγκεντρώσει στη συνέχεια των διαδικασιών που θα επιλέξουν οι μέτοχοι του. Εκτός αν προκύψει ότι τα λεφτά δεν πρόκειται να στερέψουν ποτέ, κάτι που μοιάζει κομματάκι δύσκολο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου